Co z językiem polskim na Ukrainie? (cz. 2)

W pierwszej części pytaliśmy nauczycieli i uczniów różnych placówek szkolnych na Ukrainie jak wygląda sytuacja z nauką języka polskiego. W tej części zapytaliśmy nauczycieli i uczniów we Lwowie i obwodzie lwowskim. 

 - Ostatnimi laty na Ukrainie polszczyzna cieszy się dużą popularnością wśród młodzieży (głównie ze względów praktycznych - studia w Polsce). Coraz więcej rodziców oddaje swoje dzieci na kurs polskiego. Prowadzenie wspólnego interesu z Polakami też wymusza na ukraińskich biznesmenach znajomość języka polskiego – uważa dr Krystyna Nikołajczuk, docent Katedry Filologii Polskiej Uniwersytetu Lwowskiego. 

Jeżeli mówimy o wielojęzyczności, to według Krystyny Nikołajczuk, mamy pewne plusy i minusy. 

- Uważam to, z jednej strony, za zjawisko pozytywne ze względu na nawiązywania kontaktów międzyludzkich, a także zawodowych. Z innej zaś na tym może ucierpieć każdy z języków, którymi posługuje się osoba wielojęzyczna. Elementy jednego języka (schemat składniowy, łączliwość leksykalno-semantyczna etc.) mogą przenikać do innego języka (i w ten sposób kaleczyć go) – tłumaczy. 

Docent Katedry Filologii Polskiej Uniwersytetu Lwowskiego opowiedziała jaka jest główna motywacja do nauki języka polskiego i co daje na Ukrainie znajomość języka polskiego. 

- Moim zdaniem przede wszystkim ludzie kierują się celem ekonomicznym (studia w Polsce - dobra praca - lepsze życie). Rola korzeni też jest duża. Nie znam żadnej osoby, która podjęła się nauki polszczyzny pod wpływem zainteresowań historią. Na Ukrainie znajomość języka polskiego osoby starającej się o jakieś stanowisko może być wielką zaletą dla pracodawcy. Niewątpliwie ułatwi to kontakty biznesowe. Poza tym istnieją też inne przestrzenie wspólnej działalności. Należą do niej m.in. tłumacze, którym też nie brak pracy – podsumowała dr Krystyna Nikołajczuk. 

- W dniu dzisiejszym znajomość języka polskiego jest bardziej powszechna wśród dzieci i młodzieży. Motywacją do nauki polskiego służy odrodzenie tradycji dziadków, zapomnianych przez rodziców, powrót do korzeni narodowych, do kultury. Motywacją jest również perspektywa wyjazdu rodzin do Polski jak w ramach repatriacyjnych, tak i ze względów ekonomicznych. Wśród osób dorosłych - kontakty biznesowe, naukowe z Polską, planowanie podjęcia pracy. Także na Ukrainie człowiek władający językiem polskim ma większe szansę na rynku pracy – opowiada Wiera Szerszniowa, wicedyrektor polskiej szkoły nr 10 we Lwowie im. św. Marii Magdaleny. 

O tym co sądzą na temat nauczania się języka polskiego anonimowo zapytaliśmy uczniów w wielu 13-15 lat z Centrum Kulturalno-Oświatowego im. Karoliny Lanckorońskiej w Nowym Rozdole w obwodzie lwowskim. 

- Teraz jest coraz większe zapotrzebowanie na języki obce. Nawet zwykły kelner potrzebuje wiedzieć kilka języków. Dla mnie główną motywacją jest ekonomiczna. Język polski jest mi potrzebny, aby uczyć się w Polsce. Tak naprawdę znajomość języka polskiego na Ukrainie nie daje dużo możliwości. Na przykład, można zostać nauczycielem języka polskiego – powiedział 14-letni uczeń z Nowego Rozdołu. 

- Czym więcej języków znasz, tym więcej można mieć przyjaciół i kolegów. Można pojechać do różnych państw i tam studiować lub pracować. Na Ukrainie młodzież uczy się języka polskiego, żeby potem studiować albo pracować w Polsce – dodaje 13-letnia uczennica. 

- Sądzę, że motywacja ekonomiczna jest główna. Wiele osób chcę znaleźć pracę za granicą. Na Ukrainie nie wiele daje mi znajomość języka polskiego. Mogę pracować nauczycielem języka polskiego lub przewodnikiem – mówi 15-letni uczeń. 

- Myślę, że ekonomiczna motywacja jest główna. Młodzież uczy się języka polskiego, aby studiować w Polsce, znaleźć prace albo wyjechać do Polski. Na Ukrainie, znając język polski, można być nauczycielem w polskiej szkole, przewodnikiem na różnych wycieczkach, pracować w konsulacie RP albo ambasadzie RP na terenach Ukrainy – potwierdza 15-letnia dziewczynka. 

- Znajomość języka polskiego daje nam pomoc przy studiowaniu w Polsce i poszukiwaniu tam pracy. Dla niektórych ludzi to powrót do korzeni – podsumowuje 14-letni uczeń.

Tekst dla portalu IDA: Eugeniusz Sało