Chcę opowiedzieć o Polsce

Daria Kowal z Żytomierza przesłała na nasz konkurs OPOWIEDZ MI O POLSCE. RODZINNE HISTORIE niezwykle ciekawą pracę, dzięki której zajęła pierwsze miejsce w kategorii "dzieci i młodzież".

Chcę opowiedzieć o wielkim i potężnym kraju – Polsce. Aby poznać Polskę i Polaków uczę się w Polskiej Sobotnio-Niedzielnej Szkole im. I. J. Paderewskiego, przy Żytomierskim Obwodowym Związku Polaków na Ukrainie. Zaczęłam uczyć się języka polskiego, poznawać polską historię, kulturę, oglądać filmy, czytać książki i czasopisma. Jestem niesamowicie zdziwiona jak wiele Polska przeżyła.

Staram się dbać o pomnik Jana Pawła II. Zapalać znicze, modlić się, pielęgnować pamięć o św. Janie Pawle II i śpiewać jego ulubioną piosenkę „Barka"

Znaczące wydarzenie, które pozostało w sercach Polaków odbyło się 11 listopada 1918 roku, po 123 latach nieobecności na mapach politycznych Europy, Polska odzyskując niepodległość, znowu się na nich pojawiła.  Pamiętamy też trudne czasy 1937 roku, kiedy odbywały się represje stalinowskie. Naszych niewinnych 111 000 rodaków represjonowano i mordowano. Wśród tych dusz zagubionych był represjonowany mój pradziadek, który miał na imię Piotr i został zabity w Żytomierzu. Dopiero w czasach niepodległości Ukrainy dowiedzieliśmy się, że egzekucje odbywały się w Żytomierzu, a ciała wywożono za Cmentarz Żydowski. Prawdopodobnie tam leży 19400 osób, wśród których znalazło się 8000 Ukraińców, 6802 Polaków, 2000 Niemców oraz kilka innych narodowości.  Każdego roku przychodzimy w to miejsce, razem z żytomierską społecznością modlimy się i zapalamy znicze.

Na tym zdjęciu bierzemy udział w uroczystościach z okazji obchodów dnia represji politycznych

W moim rodzinnym mieście Żytomierzu w 2011 roku został poświęcony pomnik Jana Pawła II. Podczas uroczystości zorganizowanych przez Żytomierski Obwodowy Związek Polaków na Ukrainie, złożyliśmy hołd naszemu rodakowi. Dbamy o porządek wokół, sprzątamy i czyścimy pomnik. Dla mnie Ojciec Święty jest wielkim autorytetem, wzorem i nauczycielem. Był także ciepłym i pełnym miłości człowiekiem, osobą, która potrafiła pomoc państwom, również Polsce i Ukrainie, odzyskać niezależność. Jego słowa zawsze były mądre, głębokie i na długo zostawały w pamięci. Jedno z nich: „Każdy dług można spłacić czymkolwiek, ale dług miłości można spłacić tylko miłością”, zapadło mi w pamięci. Dla mnie Papież to wielki człowiek, który był głową kościoła i zastępcą Boga na ziemi. Mimo, że fizycznie nie ma go między nami, będzie w naszych sercach do końca życia.

Podczas uroczystości z okazji uszanowania 100 lecia urodzin św. Jana Pawła II w Żytomierzu

Ważną dla mnie osobą jest również Ignacy Jan Paderewski. Był on politykiem, pianistą, kompozytorem i działaczem społecznym. Ku jego czci Żytomierski Obwodowy Związek Polaków na Ukrainie nadał jego imię naszej szkole. Jestem szczęśliwa, że nasza szkoła nosi imię takiej wybitnejpostaci. Ojciec Ignacego Jana Paderewskiego, Jan Paderewski, przybrana matka Anna z Tańkowskich i siostra Maria są pochowani napolskim cmentarzu w Żytomierzu. To człowiek, który wniósł wybitny polityczny wkład w dzieło odzyskania przez Polskę niepodległości. On jest naszą dumą i zostaje w sercach wszystkich Polaków.

Biorę udział w sprzątaniu Polskiego Cmentarza w Żytomierzu. Na zakończenie sprzątania zapaliliśmy znicze przy grobie rodziców Ignacego Jana Paderewskiego

Warto nadmienić, że Polacy i Ukraińcy są bardzo bliscy kulturowo. Polacy na Ukrainie celebrują i kultywują polskie tradycje oraz obyczaje. W naszej rodzinie szanujemy tradycje i obyczaje wszystkich narodowości mieszkających na Ukrainie, ale szczególnie bliskie mojemu sercu są te, które przekazali nam nasi przodkowie.

Jestem z lewej strony, mam 7 lat, a z prawej siedzi moja kuzynka, która ma na imię Helena. Na zdjęciu byłyśmy na wsi u naszej babci, uwielbiałyśmy jeździć na wozie

Patrząc wstecz, pamiętam z dzieciństwa jak wiele nauczyłam się dzięki mojej babci Malwinie. Każdego lata, kiedy przyjeżdżałam do niej na wieś, w ciepłe letnie wieczory opowiadałami o trudnych czasach Wielkiego Głodu z lat 1932 -1933 i o tym jakim był mój pradziadek. Jak dobrze mówił po polsku, że uwielbiał śpiewać i pisać wierszyki po polsku, a także gotował różne tradycyjne polskie potrawy, których przepisy były w rodzinie przekazywane z pokolenia na pokolenie. W naszej rodzinie uwielbiamy polskie tradycyjne potrawy. Często gotujemy pierogi z grzybami lub słodkim nadzieniem, lubimy bigos oraz barszcz czerwony. Barszcz, ma niesamowity smak, to jest tradycyjna potrawa zarówno ukraińska jak i polska. Moja babcia dodawała do polskiego barszczu suszone grzyby, co daje niezapomniany smak.

W dzieciństwie przyjeżdżałam do swojej babci na wieś. Na tym zdjęciu mam 6 lub 7 miesięcy. Moja babcia ma na imię Malwina i ma obecnie 87 lat

Ogarniają mnie wzruszające wspomnienia o pradziadku Piotrze i babci Malwinie, gdy zakładam na głowę chustkę, którą ubieram wchodząc do kościoła, ponieważ kiedyś babcia mi ją podarowała. Pomimo to, że urodziłam się na Ukrainie, Polska jest dla mnie ojczyzną, którą bardzo szanuję i kocham.

Na tym zdjęciu jestem ubraną wchustkę, którą podarowała mi moja babcia. Ostatni raz miałam ją założoną podczas koncertu bożenarodzeniowego. Byłam bardzo szczęśliwą, że mogłam w niej wystąpić

Jestem dumna z historii swojej historycznej ojczyzny, życzliwych ludzi, znanych postaci i wielkich znaczących wydarzeń.

Te zdjęcie było zrobione w ubiegłym roku. Składam znicze przy pomniku Jana Pawła II